Il-“Firenze tan-Nofsinhar”, kif dejjem kienet tissejjaħ Lecce. Ġojjell żgħir imqiegħed bejn il-Baħar Jonju u l-Baħar Adrijatiku li fl-aħħar għaxar snin kellu boom turistiku assolutament importanti. Aħseb biss li l- salento, li minnhom Lecce hija r-reġina bla dubju, kellu żieda esponenzjali fit-turisti fl-aħħar snin. U l-importanti hu li t-turiżmu qed jibda jkun internazzjonali u staġjonali aġġustat. Għal dan, jistgħu jiltaqgħu turisti Ingliż, Franċiż, Spanjoli, Ġermaniżi, Awstrijaċi u mhux biss fis-sajf. Ikun impossibbli li niddeskrivu x-xogħlijiet kollha preżenti, iżda llum niffukaw fuq l-istorja ta’ Lecce u x-xogħlijiet arkitettoniċi ewlenin tagħha.
L-istorja ta' Lecce
Lecce hija belt rikka fl-istorja, l-arkitettura u l-kultura artistika. Dawwar fit-toroq ta’ Lecce biex tħobb il-belt fejn il-Barokk aktarx għandu l-għeruq l-aktar b’saħħithom. Il-belt torox fuq settlement Messapjan tal-qedem. Ix-xhieda ġejja mill-bosta sejbiet ta’ oqbra u minn meded żgħar ta’ ħitan.
Bażikament, il-belt kienet raħal żgħir mibni ħdejn il-Ancient Rudiae. Hawnhekk twieled kittieb Latin famuż: Quinto Ennio. Twieled fl-239 QK f’Rudiae, qrib Lecce (ir-Rumani kienu xtraw is-Salento fis-sena 266 QK). Fit-tieni tieni QK, ir-Rumani sejħu l-belt bl-isem ta’ Lupiae. Kien fi żmien ir-renju Ruman li nbnew l-Anfiteatru u t-Teatru. Mal-imperatur Marcus Aurelius, Lecce kisbet prosperità ekonomika u kellha espansjoni qawwija tal-bini. Għal żmien qasir kien hemm dominazzjoni Griega. Wara dak il-perjodu, Lecce baqgħet taħt il-kontroll tar-Rumani għal madwar ħames sekli.
Wieħed mill-mumenti ta’ glorja tal-belt ta’ Salento kien is-seklu ħmistax, li matulu nbnew il-kastell, il-ħitan tal-madwar u ark trijonfali f’Lecce. Dan inbena biex jiftakar lil Karlu V. Illum dan il-monument jismu Porta Napoli. Mal-imperatur Karlu V Lecce kellha perjodu ta’ qawmien mill-ġdid kulturali kbir: ir-Rinaxximent tas-Salento.
Wara l-għaqda, Lecce żviluppat aktar bejn l-1895 u l-1915. F’dan il-perjodu nbnew diversi xogħlijiet pubbliċi. Fl-1927 il-provinċja nqalgħet minn dik ta’ Taranto u Brindisi. Minn dan il-mument bdejna nitkellmu dwar Salento għall-provinċja ta’ Lecce, anke jekk, ġeografikament, il-peniżola tas-Salento tinkludi wkoll parti mill-provinċji ta’ Brindisi u Taranto.
Pjazza Sant'Oronzo
Diġà fl-antik, iċ-ċentru tal-belt kienet Piazza Sant'Oronzo. Fl-1592 inbniet is-sede fil-pjazza, imsejħa “Seggio”, u madwar l-1660 inġiebet il-kolonna ta’ S. Oronzo. Pjazza Sant"Oronzo kien imsemmi wara l-patrun ta Lecce mill-1656. Fl-antik kienet tissejjaħ Piazza dei mercanti. Il-morfoloġija tal- pjazza, fil-bidu tas-snin 900 inbidel minħabba l-iskavi li saru u s-sejba tal-Amfiteatru Ruman. Fil-pjazza ħarġu bosta attivitajiet kummerċjali u oħrajn lesti biex jinfetħu fix-xhur li ġejjin. Ħafna aktar riċenti huwa t-twelid tal-pjazza l-oħra, imsemmija għal Mazzini, li hija post purament kummerċjali.
Il-Bażilika ta’ Santa Croce
Waħda mill-għeġubijiet arkitettoniċi ta’ Lecce hija l- Bażilika ta’ Santa Croce. Hija knisja fiċ-ċentru storiku ta' Lecce, fi via Umberto I. Il-Bażilika reċentement għaddiet minn restawr. Flimkien mal-Kunvent Ċelestin li jmiss, il-Bażilika tikkostitwixxi l-ogħla manifestazzjoni tal-Barokk ta’ Lecce. Il-Bażilika hija magħrufa għall-faċċata tagħha li hija maħduma ħafna u majestuża, klassika tal-Barokk. Il-faċċata hija magħmula minn sitt kolonni tax-xaft lixxi li jsostnu l-entablatura u jaqsmu l-istruttura f’ħames żoni.
Iżda l-belt Salento hija ħafna aktar: hija kultura kulinari, hija sbuħija xenika, hija imħabba għall-isport tal-pajjiż. Fil-qosor, Lecce hija waħda mill-ibliet li assolutament trid iżżur fl-Italja. Min-naħa l-oħra, hija l-Firenze tan-Nofsinhar, jew, kif jgħidu tajjeb in-nies ta’ Lecce, hija Firenze li hija l-Lecce tat-Tramuntana.
Sors tar-ritratt: Pepemanuele - Xogħol proprju - CC BY-SA 4.0
